رابطه‌ی ابعاد سازگاری وکیفیت روابط بین فردی و مقایسه‌ی آن در دانشجویان موفق و ناموفق

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، رابطه­ی ابعاد سازگاری و کیفیت روابط بین فردی و مقایسه­ی آن در دانشجویان موفق و ناموفقبود. روش­کار: جامعه­ی آماری این تحقیق، شامل دانشجویان شاغل به تحصیل دوره­ی کارشناسی دانشگاه­های دولتی شهر تهران بود. نمونه 400نفر از دانشجویاندختر و پسر دارای پیشرفت تحصیلی بالا و پاییندانشگاه­های تهران در سال تحصیلی 1393-1392 بودند. این افرادبه شیوه­ی نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده­هاازپرسش­نامه‌های سازگاری بل و مقیاس دلبستگی کولینز و رید (1990) استفاده شد. داده‌ها از طریق آزمون تی و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل گردیدند. یافته­ها: نتایج، بیانگر رابطه­ی معنی­دار بین بعد سازگاری عاطفی و اجتماعی با روابط بین فردی در دانشجویان بود. به علاوه بین ابعاد سازگاری و روابط بین فردی در دانشجویان موفق و ناموفق، تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه­گیری: نتایج این پژوهش اهمیت شناخت ابعاد مختلف سازگاری را در روابط  بین فردی نشان می­دهد.